Ik ging in gesprek over het stimuleren van ouderbetrokkenheid met Daniel Kara; studentbegeleider bij de opleiding Marketing en Communicatie niveau 4. Hoe denkt hij over ouderbetrokkenheid in het mbo? En wat zou je volgens hem wel en niet moeten doen? Je leest het hieronder:
“Het belangrijkste is de driehoek, dat je de spelers in de driehoek op elkaar aanhaakt. Onderwijs is een verlengstuk van opvoeding. En school staat niet los van thuis. Het zijn twee werelden, waarin jongeren zich bewegen. De aansluiting tussen die twee werelden, dat is voor mij werken aan ouderbetrokkenheid.
Als ik voor het eerst contact heb met ouders, dan geef ik altijd aan wat mijn doel is: dat hun zoon of dochter een diploma behaald en dat ik graag wil ondersteunen. Ook dat ik samenwerking zoek met ouders, omdat ik dat belangrijk vind. Ik merk dat ouders dat erg fijn vinden. Als het nodig is, maken we samen een passend plan, vanuit een positieve benadering om een student te ondersteunen.
En ja, het gaat om jongeren waarvan een deel 18+ is, dus ik vraag hen zelf wel altijd om toestemming. Ik ga niet achter hun rug om communiceren met ouders. Nooit mag je het vertrouwen van de student zelf beschadigen. Daar let ik altijd op.
Ik heb nu bijvoorbeeld een student die 19 jaar is, waarvan ik morgen een gesprek heb met zijn vader. Vader was erg blij dat ik contact opnam, want hij wist niet dat zijn zoon niet op school kwam. Student was veel absent, vanwege weinig motivatie. Deze jongen is afgestroomd vanuit de havo. En ik begrijp hem, maar toch zou ik graag zien dat hij ondanks weinig motivatie wel zijn diploma haalt. In een driehoeksgesprek hebben we samen de afspraak gemaakt met de student en zijn vader, dat ik iedere week met de student in gesprek ga om vinger aan de pols te houden en eens in de twee weken heb ik contact met zijn vader. Dat doen we niet om hem te controleren, maar juist om ook de goede dingen te bespreken. Hem te stimuleren. Dat is namelijk erg belangrijk. De waardering en niet alleen afbranden, want dat is niet motiverend.
Ik vind eigenlijk dat iedere slb-er één keer in de maand met ouders zou moeten bellen juist om positieve dingen over de student aan te geven, maar ook ontwikkelpunten. Dat wordt helaas heel weinig gedaan. Er is zoveel kritiek op jongeren en natuurlijk moet je eerlijk zijn over de ontwikkelpunten van een student, maar begin eerst met iets positiefs.
En ook de tienminutengesprekken, hoeveel ouders komen er? Bijna niemand toch. Dat komt doordat wij als school willen bepalen hoe en wanneer we met hen communiceren. Mijn tips is: geef ouders de kans om invloed uit te oefenen, bijvoorbeeld door te vragen: hoe wilt u contact en wanneer zien of spreken we elkaar weer? De gesprekken met ouders zijn echt belangrijk om input te krijgen, informatie vanuit ouders over hun kind. Dat helpt enorm in de begeleiding van studenten”.
No responses yet