In één van de teams in het College voor Commercie & Ondernemen is vorig schooljaar gestart met het voeren driehoeksgesprekken.
Studieloopbaanbegeleiders (slb-ers) wilden met deze gesprekken graag twee zaken stimuleren: (1) de betrokkenheid van ouders en (2) tegelijkertijd de autonomie en zelfsturing van een student.
Ik ging erover in gesprek met Niels Hakkenes (docent economie niveau 3/4).
Niels: “We wilden het graag anders aanpakken. Mijn collega’s voerden in het verleden wel tienminutengesprekken, maar de opkomst was zeer laag en vaak zonder dat studenten erbij aanwezig waren. Bovendien zat er vaak weinig diepgang in. Terwijl we dat juist graag willen. Meer de diepte in en dat studenten zelf de vraag kunnen beantwoorden: wat zijn jouw doelen en hoe ga je je doelen bereiken? Maar ook: waarom lukt het nu niet? Dat bleef voorheen teveel op de oppervlakte, waardoor het vaak niet duidelijk was hoe studenten verder konden. Bovendien kwam het vanuit docenten en te weinig vanuit studenten zelf. Daarom zijn we gestart met een pilot driehoeksgesprekken bij niveau 3 (commercieel medewerker) en niveau 4 (Internationale Groothandel).
Hoe werken de driehoeksgesprekken?
Studenten bereiden zelf een presentatie voor op basis van het portfolio dat zij bijhouden gedurende het jaar. Daarin registreren ze zelf hun voortgang, maar bijvoorbeeld ook hun cijfers en aanwezigheid in de lessen. De inhoud van de presentatie wordt voorbesproken tijdens slb-lessen. Studenten mogen zelf bepalen wat ze willen vertellen, maar we sturen als slb-er ook aan op een bepaalde inhoud. Zoals waar ze goed in zijn, maar ook wat minder goed gaat en de doelen die ze voor zichzelf formuleren. Daarop ontvangen zij in het driehoeksgesprek feedback van hun eigen ouders en slb-er.
De kracht van driehoeksgesprekken
Vooral het fysiek samenzijn en dat de ouders van hun kind zelf horen hoe het gaat op school, zodat we daarover met elkaar in gesprek gaan, dat is winst. We zijn meer tijd kwijt in vergelijking met tienminutengesprekken, want per student kost het al gauw 20-30 minuten, maar het is de investering helemaal waard. Zo hebben we nu een 100% opkomst. Een wereld van verschil als je kijkt naar hoe het ging met tienminutengesprekken. Het mooie aan de presentaties van studenten is verder dat je daarmee echt een inkijkje krijgt in hun belevingswereld. Daar kunnen we vervolgens met elkaar op aanhaken. Dat is zoveel beter dan wanneer ik als slb-er mijn eigen bevindingen ga delen met de ouders. Bovendien komen zij met hun eigen leerdoelen en die verschillen van student tot student. De één wil graag na de opleiding werken, de ander wil door naar het hbo en weer een ander richt zich meer op kortere termijndoelen, zoals het verbeteren van zijn/haar aanwezigheid in de les. Op die manier komen we ook beter tot maatwerk.
De rol van een slb-er
Het begint allemaal met het enthousiasme van een slb-er. Ik zie nu dat mijn collega’s er ook enthousiast over zijn. Het was wel echt uitproberen in het begin, maar nu we dit hebben gedaan, zou ik niet meer anders willen. Het voeren van gesprekken mét de student in plaats van over hem of haar, is de belangrijkste shift. Dat ouders daarin worden betrokken, dat is heel mooi. Het voordeel van deze aanpak is de wisselwerking en de diepte van het gesprek dat we voeren. Samen komen we tot oplossingen en wordt er nagedacht over de rol van iedere partij in de ondersteuning van een student. We leren studenten goed kennen door deze gesprekken en dat helpt ons in de benaderingswijze. Zowel naar student als naar de ouders van hem/haar. Op basis van een evaluatie kwam ook bij ouders naar voren dat ze enthousiast waren over de aanpak.”
No responses yet